800 کشته و 8000 زخمی نتیجه حمله ارتش مصر به اخوانی‎ها/ به برکت ولایت فقیه مصر نشدیم

اوضاع در مصر بحرانی است . 250 کشته و 8000 زخمی، تنها در طول چند ساعت، نتیجه تدیبر دولتی است که با شعار دموکراسی خواهی و با حمایت کشورهای غربی به ویژه آمریکا، زمام امور را در دست گرفته است.

تصاویر ارسالی از قاهره نشان می‌دهد که خیابان های این شهر تبدیل به میدان جنگ شده است. ارتش بالاخره تهدید خود را عملی کرد و صبح امروز با پشتیبانی ماشین‌های زرهی به محل تجمع طرفداران اخوان در میدان رابعه و النهضه یورش برد ، با آتش زدن چادرهای برپا شده در این میادین، متحصنین را قتل عام کرد.

منابع رسانه‎ای اخوان المسلمین شمار کشته شدگان حمله نیروهای امنیتی به میدان‌های الرابعه و النهضه را 250 نفر اعلام کرده اند که البته با افزایش تعداد کشته شده ها این رقم به 800 نفر رسیده است. این منابع همچنین از مجروح شدن بیش از 8 هزار نفر خبر داده اند.

اخوان المسلمین، از هواداران خود خواسته است برای جلوگیری از "کشتار" به خیابان ها بریزند.

از سوی دیگر وزارت کشور مصر از کشته شدن یک افسر و یک سرباز و مجروح شدن 9 تن دیگر در جریان متفرق کردن تحصن کنندگان در میدان رابعه العدویه و النهضه خبر داد.

اما آنچه که امروز در مصر اتفاق افتاد، نقطه آغازی برای درگیری های داخلی در این کشور به حساب می آید، آنچه که بر دامنه بحران در مصر خواهد افزود و سرنوشت مبهم تری را برای این کشور اسلامی رقم خواهد زد.

درگیر شدن کشورهای اسلای به مسائل داخلی فرصت مغتنمی را برای آمریکا به وجود آورده است تا مذاکرات سازش میان تشکیلات خودگران و رژیم صهیونیستی را پیش ببرد.

از سوی دیگر بروز جنگ داخلی در مصر فرصت دخالت مستقیم را برای کشورهای غربی فراهم می آورد. موضوعی که رهبر معظم انقلاب هفته پیش و در خطبه های نماز عید فطر درباره وقوع آن هشدار جدی دادند.

حضرت آیت الله خامنه ای در بخشی از خطبه نماز عید فطر فرمودند: گمان وقوع جنگ داخلى در مصر، با کارهائى که دارد میشود، روزبه‌روز تقویت پیدا میکند؛ و این فاجعه است. لازم است ملت بزرگ مصر، نخبگان سیاسى، نخبگان علمى، نخبگان دینى در آن کشور بزرگ نگاه کنند به وضعیت موجود و ببینند چه عواقب وخیمى بر این وضعیت ممکن است مترتب شود؛ ببینند وضعیت سوریه را؛ ببینند آثار حضور مزدوران غرب و مزدوران اسرائیل و تروریستها را در هر نقطه‌اى که در آنجا تروریستها فعالند؛ ببینند این خطرات را.

رهبر معظم انقلاب در بخش دیگی از فرمایشات خود تاکید کردند: اگر خداى نکرده هرج‌ومرج به وجود بیاید، اگر خداى نکرده جنگ داخلى به وجود بیاید، چه چیزى دیگر میتواند جلوى آن را بگیرد؟ بهانه براى دخالت ابرقدرتها - که خودشان بزرگترین بلا براى یک کشور و یک ملت هستند - به وجود خواهد آمد. ما نگرانیم. برادرانه توصیه میکنیم به نخبگان مصرى، به مردم مصر، به گروههاى سیاسى، به گروههاى مذهبى، به علماى دینى، که خودشان به فکر بیفتند، خودشان اقدام کنند؛ اجازه ندهند به بیگانگان و قدرتمندان - که با احتمال قوى، سرویسهاى جاسوسى آنها در ایجاد این وضعیت بى‌دخالت نیستند - اینها باز بیایند دخالت کنند.

یوم الهدم

یوم الهدم یعنی روز ویران کردن ...

در هشتم شوال سال 1344 هجری قمری پس از اشغال مکه ، وهابیان به سرکردگی عبدالعزیزبن سعود روی به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، سرانجام آن را اشغال نموده ، مأمورین عثمانی را بیرون کردند و به تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور هم چنین قبر ابراهیم فرزند پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – قبور زنان آن حضرت ، قبر ام البنین مادر حضرت اباالفضل العباس – علیه السلام – و قبر عبدالله پدر پیامبر و اسماعیل فرزند امام صادق – علیه السلام – و بسیاری قبور دیگرپرداختند. ضریح فولادی ائمه بقیع را که در اصفهان ساخته شده بود و روی قبور حضرات معصومین امام مجتبی ، امام سجاد ، امام باقر و امام صادق – علیهم السلام – قرار داشت را از جا در آورده ، بردند . اما این اولین حمله آنان به مدینه نبود . آنان در سال 1221 هجری نیز یک بار دیگر به مدینه هجوم برده ، پس از یک سال و نیم محاصره توانسته بودند آن شهر را تصزف کنند و پس از تصرف اقدام به غارت اشیای گرانبهای حرم پیامبر – صلی الله علیه و آله و سلم – و تخریب و غارت قبرستان بقیع نمودند .

طبق نقل تاریخی آن ها در این حمله چهر صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و یاقوت گرانبها و حدود یکصد قبضه شمشیر با غلاف های مطلا به طلای خالص و تزیین شده به الماس و یاقوت و ... به یغما بردند . و این نیز نخستین حمله آنان به مقدسات اسلامی نبود . صلاح الدین مختار نویسنده و مورخ وهابی در کتاب "تاریخ امملکه العربیه السعودیه کما عرفت" بخشی از افتخارات وهابیت در حمله به کربلای معلی را چینن شرح می دهد : در سال 1216 امیرسعود در رأس نیروهای بسیاری از مردم نجد و حبوب و حجاز و تهامه و نواحی دیگر به قصد عراق حرکت نمود و در ماه ذی القعده به شهر کربلا رسید و آن را محاصره کرد . سپاه مذکور باروی شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند . بیشترمردم را در کوچه و بازار و خانه ها به قتل رسانیدند و نزدیک ظهر با اموال و غنائم فراوان از شهر خارج شدند ، سپس در محلی به نام ابیض گرد آمدند . خمس اموالرا خود سعود برداشت و بقیه را به هر پیاده یک سهم و به هر سوار دو سهم قسمت کرد .(چون به نظر آنها جنگ با کفار بود)

عثمان بن بشر از دیگر مورخان وهابی درباره حمله به کربلا چنین می نویسد: "… گنبد روی قبر (یعنی قبر امام حسین علیه السلام) را ویران ساختند و صندوق روی قبر را که زمرد و یاقوت و جواهرات دیگر در آن نشانده بودند، برگرفتند و آنچه در شهر از مال و سلاح و لباس و فرش و طلا و نقره و قرآن های نفیس و جز آن‌ها یافتند، غارت کردند و نزدیک ظهر از شهر بیرون رفتند در حالی که قریب به 2000 تن از اهالی کربلا را کشته بودند."

جالب این جاست که مورخ مزبور نام کتاب خود را "عنوان المجد فی تاریخ نجد" گذاشته و از این وقایع به عنوان نشانه‌های مجد و شکوه و عظکت وهابیت یاد کرده است!

اما این فقط شیعیان و اماکن مقدسه آن‌ها نبودند که وهابیان آثار مجد و شکوه خود را در آن به نمایش گذاشته‌اند، مکه مکرمه و طائف نیز از حملات آنان در امام نماند. "جمیل صدقی زهاوی" در خصوص فتح طائف می نویسد: "طفل شیرخواره را بر روی سینه مادرس سر بریدند، جمعی را که مشغول فراگیری قرآن بودند کشتند، چون در خانه‌ها کسی باقی نماند، به دکان‌ها و مساجد رفتند و هر کس بود، حتی گروهی را که در حال رکوع و سجود بودند، کشتند. کتاب‌ها را که در میان آن‌ها تعدادی مصحف شریف و نسخه‌هایی از صحیح بخاری و مسلم و دیگر کتب فقه و حدیث بود، در کوچه و بازارافکندند و آنها را پیمال کردند."

سرزدن این قبیل امور از پیروان محمد بن عبدالوهاب شگفت نیست! تابعان کسی که همه مسلمانان را کافر و مشرک می دانست و مکه و مدینه را قبل از آنکه به دست وهابیان بیافتد، دارالحرب و دارالکفر!می دانست. در کتاب "الدررالسنیه" می خوانیم:

"وی - محمد بن عبدالوهاب – از صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و اله نهی می‌کرد و از شنیدن آن ناراحت می‌شد. صلوات فرستنده را اذیت می‌کرد و به سخت‌ترین وجه مجازات می نمود.

حتی او دستور داد مرد نابینای متدینی را که مؤذن بود و صوت خوشی داشت، چون به حرف او گوش نداده، بر پیامبر صلوات فرستاده بود، به قتل رسانند. بسیاری از کتب مربوط به صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله را به آتش کشید و به هریک از پیروانش اجازه می داد قرآن را مطابق فهم خود تفسیر کند."

محمد بن عبدالوهاب به نوبه‌ی خود در اعتقادات پیرو"ابن تیمیه حنبلی" است، که در قرن هشتم هجری می‌زیسته است، از ابن تیمیه عقاید جالبی نقل شده است. از جمله اینکه او خدا را جسم می‌دانست! برای ذات مقدس خداوند دست و پا و چشم و زبان و دهان قائل بود! ابن بطوطه جهانگرد معروف در سفرنامه‌ی حود می گوید: "ابن تیمیه را بر منبر مسجد جامع دمشق دیدم که مردم را موعظه می‌کرد و می‌گفت: خداوند به آسمان دنیا می‌آید، همان گونه که من اکنون فرود می‌آیم! سپس یک پله از منبر پائین می‌آمد!"

عقاید او آنچنان سخیف و بی‌مقدار بود که خود اهل سنت وی را به زندان افکندند و در رد او کتب متعددی را به رشته تحریر درآوردند.

این قطره‌ای کوچک از مرداب اعتقادات و عملکرد وهابیان در طول این سالیان است. در طول این دوران دانشمندان زیادی چه شیعه و چه سنی به نقد عقاید وهابیت دست زده‌اند و به شبهات گوناگون آنان پاسخ داده‌اند. یکی از شبهات آنان مسأله‌ی بناء بر قبور است. آن‌ها ساختن بنا اعم از مسجد یا غیر آن را بر قبر حرام می‌دانند. در این نوشتار سعی می کنیم پاسخی مناسب به شبهه‌ی مذکور بدهیم. نخست آنکه: این شبهه‌ی آنان را صریح آیه‌ی 21 سوره کهف دفع می‌نماید، که در خصوص ماجرای اصحاب کهف از قول مومنانی که می‌خواستند یاد اصحاب کهف را گرامی دارند می فرماید: لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِم مَّسْجِدًا (بی تردید بر روی قبور آنان مسجدی بنا می کنیم) دوم آنکه: هنگام ظهور اسلام و در دوران فتوحان اسلامی بناهایی بر قبور انبیاء گذشته وجود داشت. از جمله می‌توان به قبر حضرت داوود و حضرت موسی در بیت المقدس اشاره نمود. جالب اینجاست که خلیفه دوم که طبق نظر این آقایان از صحابه است و معصوم، خود برای انعقاد پیمان صلح به بیت المقدس رفت و پس از تسلط بر آن شهر، اقدامی در راستای از بین بردن این قبور به عمل نیاورد…

اما به راستی قومی که در تاریخ نه چندان طولانی خود، چنان که از زبان مورخین خودشان شنیدیم قرآن‌ها را در خیابان‌ها لگد مال ساختند و در قتل عام پیروان علی علیه السلام و سایر خلفا فرقی نگذاشتند و مجد خود را در غارت و قتل جستجو می کردند، شایستگی این را دارند که مخاطب یک استدلال قرآنی و یا حتی تاریخی قرار گیرند؟!

مراسم سالروز تخریب بقیع

قبرستان بقیع در گذشته به این شکل نبوده و بر اساس کتب تاریخی، بیشتر قبور دارای بارگاه و ضریح بوده‌اند تا اینکه در هشتم شوال 1344 هجری قمری (1926 میلادی)، وهابی‌های کوردل سعودی به دلایل واهی تمامی گنبدها و قبه‌های موجود را تخریب کردند.

به همین مناسبت، مراسم یادبودی در سالروز تخریب بقیع در مسجد ائمه بقیع شهر تهران برگزار می‌شود.

این مراسم روز پنج‌شنبه 24 مردادماه جاری بعد از اقامه نماز مغرب و عشاء با سخنرانی مهدی توکلی و مرثیه‌سرایی مهدی ارضی برگزار می‌شود.

علاقه‌مندان برای شرکت در این مراسم می‌توانند به آدرس خیابان ستارخان، خیابان حبیب‌اللهی، خیابان خارک، مسجد ائمه بقیع مراجعه کنند.

بجای واژه‌ی قبرستان بگوییم : " گلستان بقیع"

با انتشار کتاب آلبوم عکس‌های اختصاصی سلطان عبدالحمید عثمانی از مکه و مدینه، تصاویر جالب و کم‌نظیری از بقاع متبرکه مدینه و به ویژه قبرستان بقیع به دست آمده است.

به گزارش خبرنگار «بازتاب»، این کتاب در سال ۲۰۰۶ تقریبا هم‌زمان در نیوجرسی آمریکا و استانبول ترکیه به چاپ رسید.

در این کتاب، حدود ۱۳۰ تصویر زیبا و تاریخی از صحرای عرفات، کعبه، مسجدالنبی تا قبرستان ابوطالب و شهر مکه و مدینه منتشر شده است.

۱٫ بیت الاحزان
۲٫ قبر مطهر چهار امام معصوم
۳٫ دختران پیامبر
۴٫ زنان پیامبر
۸٫ عثمان (خلیفه سوم)
۱۰٫ فاطمه بنت اسد

تصاویر قبرستان بقیع در آن مقطع، از آن رو دارای اهمیت است که چند سال بعد، با روی کار آمدن آل سعود و وهابیون در عربستان و پایان قدرت عثمانی‌ها در این دیار، گنبد و بارگاه موجود در آن تخریب شد.

این اقدام در آن زمان، مورد اعتراض دولت ایران قرار گرفت و حتی رضاشاه پهلوی علیه آن بیانیه صادر کرد.
گفتنی است، سعودی‌ها سال ۱۳۴۰ قمری (۱۳۰۱ شمسی)، قدرت را در عربستان به دست گرفتند و سال ۱۳۴۳ قمری (۱۳۰۴ شمسی) ‌ساختمان‌های موجود در بقیع را تخریب کردند.

منبع: بازتاب

مسجد ، فرصت ها را غنیمت بشماریم

از جمله کارهایی که برای آنها ثواب و پاداش فراوان در نظرگرفته شده است جارو کردن مساجد، نظافت آنها و روشن کردن چراغ این اماکن مذهبی و عبادی است.

جارو کردن مسجد
در روایتی از رسول اکرم (ص) آمده است که ایشان فرموده‌اند: "کسی که مسجدی را جارو زند همانند این است که در 400 غزوه با پیامبر شرکت کرده، 400 حج کرده، 400 بنده آزاد کرده، و 400 روز روزه گرفته باشد1".

همچنین فرموده‌اند: " کسی که مسجدی را جارو بزند یا خوشبو کند نامه اعمالش را بدست راستش می‌دهند و روز قیامت از قبر برمی‌خیزد در حالی که بوی خوشی چون بوی «اِذخِر» می‌دهد2".

روشن کردن چراغ مسجد
در این باره نیز از رسول اکرم (ص) نقل شده است که فرموده‌اند: مَن اسرج فی مسجدٍ مِن مساجد الله سراجاً لم تزل الملائکة و حملة العرش یستغفرون له مادام فی ذلک المسجد ضوء مِن ذلک السّراج؛ کسی که مسجدی از مساجد خدا را روشن کند، تا مادامی که نوری از آن چراغ باقی است، ملائک و حاملین عرش برای او استغفار می‌کنند3".

فرش نمودن مساجد
علاوه بر موارد گفته شده پیامبر (ص) دربارهٔ اجر و ثواب کسی که به فرش نمودن مسجدی اقدام نماید، طی روایتی می‌فرمایند: " کسی که در مسجد حصیری پهن کند، تا مادامی که چیزی از آن باقی است، 70 هزار فرشته بر آن نماز می‌خوانند (و او نیز از ثواب آن بهره می‌برد)4".

منابع روایات:

1- الرسالة العلیة، ۶۲
2- همان
3- وسائل الشیعة، ج۳:۵۱۳
4- کنزالعمال، ۲۰۷۶۷؛ ره رستگاری، ج۱:۱۶۵