برگ سبزی است با نشانهٔ سرخ
کودک زیر تازیانهٔ سرخ
طفل رفته، خمیده برگشته
باغ گل رفته چیده برگشته
آفتاب کمی غروب شده ست
گل یاس بنفشه کوب شده ست
آشنای صدای سلسله هاست
سوزش ناگهان آبله هاست
او که آیینهٔ محرم بود
گریه هایش به رنگ ماتم بود
از ستاره گرفته تا شبنم
از بنفشه گرفته تا مریم
همه محو صدای او هستند
پای مرثیه های او هستند...
حق تعالی در آیات آغازین سوره حشر از مهاجران و انصار تمجید می کند و در
آیه دهم مدح و تعریف می کند از همه کسانی که پس از رسول خدا صلی الله
علیه و آله به دنیا می آیند و به جمع اهل ایمان می پیوندند و ذکر و دعای
همیشگی آنان این است :
ربنا اغفرلنا ولاخواننا الذین سبقوا بالایمان ولاتجعل فی قلوبنا غلا للذین امنوا ربنا انک رؤ ف رحیم (1) .
بارالها ما و برادران و خواهران ما را که پیش از ما ایمان آوردند، امروز و
در دلهای ما نسبت به افرادی که ایمان آوردند، کینه و دشمنی قرار نده ؛
بارالها،، مهربان و رحیمی .
چه زیباست که ما هم خود را جزء این جمع بدانیم و این دعا را زمزمه کنیم چرا
که هم طلب آمرزش برای خود و مؤ منان است وهم طلب قلبی سالم از دشمنی و نظر
سوء نسبت به مؤ منان است و در پایان هم تمجید حق تعالی است .
1 - حشر (59) آیه 10
-
منبع: کتاب دعاهای قرآن، حسین واثقی.